Paragraaf Weerstandsvermogen en risicobeheersing

Uitgangspunten

Het weerstandsvermogen is de mate waarin de gemeente in staat is om mogelijke tegenvallers op te vangen zonder dat dit onmiddellijk invloed heeft op het beleid. Het gaat hierbij om de verhouding tussen de weerstandscapaciteit en de aanwezige risico’s. Het beleid ten aanzien van risicomanagement is vastgelegd in de Nota weerstandsvermogen en risicomanagement (Raad, 15 maart 2011).

• Een ratio weerstandsvermogen tussen 1,0 en 1,4 is voldoende.
• Er wordt onderscheid gemaakt tussen incidentele en structurele weerstandscapaciteit. Incidentele risico’s worden gedekt uit “vrije” reserves (incidenteel geld). Structurele risico’s leiden tot beleidskeuzes bij de eerstvolgende begroting (opvangen binnen de exploitatie of inkomsten vergroten door inzet onbenutte belastingcapaciteit).

We zijn voornemens deze nota te actualiseren.

Inventarisatie van de weerstandscapaciteit

De weerstandscapaciteit bestaat uit de middelen en mogelijkheden waarover de gemeente beschikt om niet begrote kosten die onverwachts en substantieel zijn, te dekken. Het gaat om die elementen waarmee we tegenvallers kunnen bekostigen zoals bijvoorbeeld de algemene (weerstands)reserve, maar ook de onbenutte belastingcapaciteit en de stille reserves.

Hierbij maken we een onderscheid in incidentele en structurele weerstandscapaciteit. De incidentele weerstandscapaciteit is bedoeld om rekeningtekorten, calamiteiten en incidentele tegenvallers op te vangen. De structurele weerstandscapaciteit bestaat uit de middelen die permanent ingezet kunnen worden om tegenvallers in de exploitatie op te vangen.

In het BBV (Besluit Begroting en Verantwoording) is niet voorgeschreven welke bestanddelen behoren tot de weerstandscapaciteit. Over het algemeen worden echter de onderstaande bestanddelen gebruikt. Op basis hiervan geldt voor de gemeente Goirle de volgende tabel: